Toplam Sayfa Görüntüleme Sayısı

27 Eylül 2010 Pazartesi

Babacığım..

Şimdi içimde karışık duygularla başladım yine yazmaya çünkü yazmak beni rahatlatan bir eylem sanırım..Yazmayı sevmeye başladım..Ne olursa olsun,saçma sapan olsun ama ben olayım,kendimden bişeyler olsun istiyorum ki böylece olması gerekeni bulmam kolaylaşsın..
  Bugün evde oturdum ağladım yine..Ne zamandır beni inciten,üzen tüm olayların üstüne kimseler de kalmayınca ortalıkta biraz ağlamak istedim içim rahatlasın diye..Annemi düşündüm ve kardeşlerimi sırayla..Bıraktım gözyaşlarımı işte öyle..Sonra uyudum biraz..Rüya gördüm..Rüyamda babam..Canım babam; dünyanın en temiz, en şefkatli babalarından birisi O benim için..Babam rüyamda hastaydı ve ben ağlıyordum yine..Sanırım hüznümü,kederimi gördü..O'na malum oluyor hallerimiz demek ki..Çok üzüldüm işte..Üzüldüm babama bitaneme..Yarın ona yasin okuyup göndercem ve ona layık bir evlat olmak için yaşama sarılmaya çalışcam yine..
 Babacığım, seni inşallah utandırmayacağım ve inşallah yüzünü çok güldürecek hayırlar işleyeceğim, yarınlarımız için,cennet bahçelerinde ele tutuşup dolaşabilmek için..Affet babam,seni üzmek en son isteyeceğim şey..Affet,çünkü sensiz hiç de iyi değiliz..Affet ne olur..

Hiç yorum yok: