Yeni ve Son Okul yılım..

Bu sene üniversitemin son senesindeyim.Mutluyum çünkü zor da olsa çablarım bir sonuç vermeye başladı,içim rahat,vicdanım rahat ve kafam dingin artık..Çok koştum,çok yoruldum ve duruldum nihayet..Hayatın beni götürmek istediği noktaya doğru gidiyorum.
Çok acı çektim,çok gözyaşı döktüm belki ama bütün bunlar beni büyüttü,olgunlaştırdı ve olmam gereken insana dönüştürdüler sonunda..Hergeçen gün biraz daha kendim oluyorum; ne yaptığımı,nereye gittiğimi,nerede durduğumu, ne yediğimi bile daha iyi görebiliyorum artık..Çevremde olup bitenleri,insanları,herşeyi biraz daha iyi anlıyorum..Yaşım oldu 24 bir de..Yani yaş kemale erdiği için de büyümek şöyle dursun yaşlanma yoluna girdik sayılır ki tüm bunları hissetmem,değişmem olması gereken şey aslında.Hergün gördüklerinden, yaşadıklarından etkilenmeyen,anlamayan insan nası değişebilir aynı şekilde değişmeyen insan nasıl bir insandır.Hayatı hergün birbirinin aynıysa diyecek bir sözüm yok fakat yaşam,her yeni gün başka kılıklarda,renk renk desen desen ve başka tonlarda insanın yüzüne yüzüne vuran bi rüzgar gibiyken nasıl etkilenmez nasıl düşünmez nasıl değişmez..Nasıl olması gerkeni bilmez nasıl herkes gibi olmak, kabullenilmek için, sırf onlardan biri olmak ona mutluluk verir anlamıyorum anlam da veremiyorum..Her neyse insanlar kendi hayatlarında karanlıklar içinde güneşi görmeye çalışadursunlar ben bu yılı nasıl verimli ve mutlu geçireceğimin planlarını yapıyorum..İçimde güzel umutlar ve mutluluklar var geleceğe dair..Oldukça yaşadıkça paylaşçam blogumda inşallah..
Bu arada geçen rüyamda babamı gördüm; elini öptüm,çünkü ben kapandım yani başımı örttüm,tesettüre girdim,yaşamaya çalışıyorum elimden geldiği kadar..İşte kapandığım gece yada bi sonrakiydi evet, ozaman gördüm..Sanki bana küsmüş de yeni barışmış gibiydi..Onu çok seviyorum..Dualarda etcem ona..Bitaneciğime iki cihanda da mutlu olması için güzel bi yaşam,utanmayacağı bi evlat olma yolunda çaba sarfetcem inşallah..
Annemi özlüyorum sık sık..Annem için diyeck sözlerim tükendi..İçimde yaşatıyorum o sevgiyi ama ifade etmek zor şu ara..
Ablalarımı ve kardeşlerimi düşünüyorum tek tek..Ne yaşarsak yaşayalım kardeş olmak çok farklı bi duygu farklı bişey..Yaşadıkça,büyüdükçe daha iyi anlıyorum..Onları seviyorum..
Kendim hakkında ne diyeyim zaten yazdığım herşey kim olduğumu resmetmiyor mu???
Şimdi planlama ve bu yıla adapte olma zamanı ..  (=