Beni anlatan bir kelime var ama.. Her yaşanmışlığın sonunda beni bekleyen, her gün başımı yastığa koyduğumda gelip sol yanıma oturan bir kelimem var benim..Öyle yabancı değil.. Kimsenin kabul etmediği edemediği ama benim bir parçam olan.. Herkes ondan nefret ederken benle öyle bir bütünleşmiş ki ondan nefret etmek ne demek düşünemiyorum bile.. Dünyanın dışlanmışlığına, düşmanlığına maruz kalsa da benim bağrımda saklanacak bir yer bulmuştur herzaman kendisine.. Herşey sustuğunda, etrafta kimse kalmadığında yada kalabalıkların içinden geçerken, çayımı içerken, yürürken, uyurken , uyanıkken, saatlerin yelkovanı akrebi kovalarken, savaşların, açlıkların, düşlerin, gülüşlerin,aşkların başlayıp bittiği yerlerden sessizce gelip geçen.. kimi zaman bir sarayda çoğu zaman bir mezarda boy gösteren, kimi zaman vuslatlarda çoğu kez de ayrılıklarda görülen bir seldir o kelime.. Evet evet, hepiniz tanıyosunuz onu ama sevmiyosunuz.. Siz haklı olabilirsiniz ama gerçekleri değiştirmez bu canlarım.. Benim kelimem, benle bütünleşen o kelime bence bir hayatı anlatmaya yetecek kadar büyük.. İşte bendeniz 'Hüzün' .. Bu da beni anlatan kelime dostlar.. Yüzümden asla silemediğim, yanaklarımda asılı duran, gülüşlerime sinmiş bu zatı sanırım ömrüm boyunca sol yanımda saklayacağım hep.. Bu kelimeyi melodramatik bir şarkıyla tamamlayıp veda ediyorum şimdilik.. Düşüncelerinizin sizi zaman zaman çağırdığı yerde olacağım.. Hüzün'lü anlarınızda beni hatırlarsınız belki..Selametle kalın..
