Nasılsın blogcuk, nasılsınız ordan beni takip eden dostlar?
ben iyiyim çok şükür son zamanlarda..
Her gittiğim yerden misafir gibi gelip geçiyorum..
Zamanla beraber su gibi akıp gidiyorum..
İnşallah hayırlara gidiyorumdur hayırlarla..
Sakinim son zamanlarda buda beni huzurlu kılıyor.. Birazdan namazımı kılıp uyuyunca huzurum daha da katlanacak inşallah..
Yollar var yürünmesi gereken ama hayatta benim için çok fazla seçenek yok sanırım..zaten olsaydı da seçemez büyük ihtimalle yine bi kaç tanesiyle başbaşa kalırdım.. Rabbime teslim ettiğimden beri yolları yılları içim rahat çoğu konuda..
Bugünlerde şöyle düşünüyorum;
Sanırım dünya doyulmaz bi yer değil evet gerçekten değil.. Bu yüzden anlam veremediğim şeyler var şöyle ki;
hani yatı katı malı mülkü olanlar var ya ve maddi olarak her şekilde avvam tabakasından uzakta olup onlarla muhatap olmayanlar, ekmek davası derdi, aile, hastalık derdi gibi pek çok konuda sıkıntısı olmayanlar var ya.. İşte onlar diyorum dünyaya neden doyamıyorlar.. Kendileri bütün dünyanın gürültüsünden derdinden savaşından açlıklarından uzaklar diye nasıl mutluluklarından sıkılmadan içlerine huzursuzluk çökmeden başlarını kuş tüyü yastıklarına öylesine rahatça koyup kendilerini dünyaya kapatıyorlar.. Evet kesinlikle öyle ki çoğu sadece ertesi günkü koltuk davasında nasıl daha güçlü olacağını, nasıl daha çok kazanacığını, düşmanlarıyla nasıl baş edeceğini falan düşünüyor en masumane.. Ben biraz rahat bi hayata misafir oldum da bugünlerde.. İşte düşündüm bunları.. Şuan 22. kattan yazıyorum, oldukça lüks denebilecek avvamdan uzak, güya seçkin, kaliteli, elit bir tabakanın arasındayım bir haftadır.. Ne mi gördüm ne mi düşündüm.. Paranın insanları nasıl sınıflandırdığını.. İnsanların başımdaki örtüden ziyade dolu sandıkları cüzdanımı dolar sembolü gibi yüzümde görüp aslında bana değil o sembole gülümsediklerini beni değil o sembolü kabul ettüklerini gördüm.. Böylesi bir dünyaya bir ton gülüp bir kaç ton da ağlanabilir sözün özü.. Herkes ben gibi bakmaz, düşünmez biliyorum.. Ama napayım Allah(c.c) beni böyle yaratmış işte.. Düşündüm ki demek ki en az bu kadar varlığım olsa zavallı insanlar bana epey bir hürmet edeceklerdi.. Bir vakit secdeye eğilmemiş insanoğulları önümde eğilip ceket ilikleyeceklerdi.. Yazık .... Tüm bunlar başka mevzu olsun , ben gerçekten böyle bir hayatta Rabbime kul olmadan mutlu olabilecek miydim ki.. Cevabım hayır, asla ve kat'a..Benim ruhumu da karnımı da yani gözümü de gönlümü de en güzel şekilde doyuracak olan Rabbimdir.. Secdelerin beni doyurması gibisi yokmuş gerçekten..Bunu gafil kalbim bir kez daha anlıyor.. Şimdi müsaadenizle Sabah namazıyla Rabbimin huzuruna onun merhametli ve aşk kokan secdesine alnımı koymaya gidiyorum..
Hayırlı Sabahlar Olsun..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder