Kendimi sorgulamama sebep olan milyonlarca an var hayatımda ki hepimizin hayatında da öyledir elbette.. Sorguluyorum ve görüyorum ki zaman geçtikçe kısa süre önceki hallerimi beğenmiyorum .. Basit buluyorum dünümü ve dünlere dair herşeyi yakmak istiyorum.. Hata yapmak, yanlış zamanda yanlış şeyler yapmak istemiyorum artık.. Karamsar olmak ve korkmak istemiyorum geleceğimden.. Kim olduğumu bilmiyorum ve kendimi değerli falan görmüyorum.. Yaratan beni severse kedi gibi O'na sığınmak istiyorum hayatın fırtınalı günlerinde.. Bazen ailem dışında hiç kimsenin beni sevmediğine inanıyorum.. Sevgisiz yaşamak ne kadar kötü ve çok zor.. Dünyada hep acı olaylar yaşandıkça ve insanlar samimiyetini kaybettikçe mutsuzlaşıyorum.. Hissetmek o kadar değerli ki benim için; yaşadığım dünyadan bu kadar etkilenmekten ve sonuçta hislerimi bastırmaktan, durdurmaktan çok yoruldum.. Güzel duygulara karşı alerjisi mi var dünyanın? Öyleyse neden fazla barınamıyor hiçbir diyarda hiç bir yerde sevgiler ve sevginin getirdiği tüm herşey?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder