Simyaci..: İbrahim Sadri

Bugüne kadar dinlediğim en güzel gazel fakat bundan önce gazel dinledim mi hatırlamıyorum..

Sırlarla doludur aslında sessizliğe bürünenler..

Ne zaman sussa dilim,kalbim konuşmaya başlar durduğu yerden..Ne zaman ben sussam içimde bir yangın başlar sebepsiz..Yangınlar körüklenerek artmaya başlar ve zaman sırlarla kuşatır ruhumu..Direnirim,sorgularım,isyan ederim,savaşırım,barışırım ve dinlenirim korların arasında..Neyi bulduysam ondan kaçtım ben..Herşey basitleşti yakınlaştıkça..Konuşmam da susmam da anlamını şaşırdı öyle zamanlarda..Ne suçladım ne de takdir ettim çünkü ben sahip oldukları güzellikleri bozan ve değerlerini yitiren ruhlar gördüm..Kördüm yaşamımın toyluk yıllarında..Acılar insanı olgunlaştırırmış evet..Bunu hiçbirşey beni şaşırtmadığında; herkesi,herşeyi anlar olduğumda anladım..Ben sessizliğe büründüm,sırlara gömüldüm öyle bi diyarda..Ben kafdağına varamadan ölen zümrüdü anka kuşuyum..Bu yüzden sırlarımı,hesaplarımı mahşere savurdum..